Czernobyl
Kiedy w pierwszych latach XX wieku odkryto, że w wyniku rozszczepienia jądra atomu powstają ogromne ilości energii cieplnej, zrozumiano że przemienić ją można w energię elektryczną. Możliwość ta stała się całkiem realna, gdy w zakładach Majak zaczął pracować reaktor. W 1949 roku Kurczatow zabiegał u Stalina o zgodę na zbudowanie w bezimiennym mieście, w okolicach Moskwy, eksperymentalnej elektrowni atomowej. Zdecydowano się na model reaktora chłodzonego wodą. Projekt zyskał aprobatę władz. Eksperymentalna elektrownia została wzniesiona, jako pierwsza na świecie 27 czerwca 1954 roku. Dyskusja na temat elektrowni koncentrowała się głównie na kosztach przedsięwzięcia, nie mówiono zaś o bezpieczeństwie. Chemiczne odpady promieniotwórcze, przechowywane były w odległości półtora kilometra od hal, w betonowych zbiornikach wyłożonych nierdzewna stalą. Kurczatow zmarł w przekonaniu, że większość prac została wykonana. Związek Radziecki nie tylko produkował już broń, lecz również rozwijał energetykę atomową. Spadkobiercą atomowego imperium został Anatolij Aleksandrow, dążył on do wybudowania reaktora niebotycznych rozmiarów, który zaspokoiłby potrzeby milionów ludzi.W końcu lat sześćdziesiątych okazało się, że zapotrzebowanie na energie nie zostanie pokryte bez zwiększenia produkcji w elektrowniach atomowych. Zamierzano, zatem zbudować elektrownie na Ukrainie. Na południu od Kijowa, rozciągały się obszary żyznego czarnoziemu, które dostarczały ziarna dla całej Rosji. Rozpoczęto, więc budowę gigantycznego reaktora, w samym sercu tego terenu, Czarnobylu. Rdzeń reaktora stanowił zestaw wielkich bloków grafitowych o masie 1850 ton. Rozmieszczono w nim 1661 kanałów ze stopu cyrkonu oraz kasety paliwowe. Kasety te wypełnione były prętami z uranowych pastylek. Ponadto rdzeń zawierał 211 kanałów, służących do regulacji. Za ich pomocą można było regulować pracę reaktora, spowalniać lub zwiększać szybkość reakcji łańcuchowej, a przez to moc reaktora. Obok podstawowego układu cyrkulacji wody, istniał też dodatkowy awaryjny. Służył do chłodzenia rdzenia, w przypadku awarii. Wyrastające budowle elektrowni były wielkie i mieściła się w nich hala turbogeneratorów, do niej zaś przylegała sala, w której montowano reaktory. Po przeciwnej stronie elektrowni znajdowały się mniejsze budynki. W nich mieściły się magazyny i rozmaite warsztaty. Zbudowano tu również budynek administracji, centralę łączności, klinikę, a nawet pokoje mieszkalne.
Tagi: elektrownia, reaktor, czarnobyl
Katalog podstron